MAŁA STENA BALTICA

Na promie | 5 komentarzy

Mała Stena Baltica była pierwszym promem zamówionym przez Stenę. Była luksusowo urządzona i wyposażona w kawiarnię, restaurację oraz bar, co zapewniało pasażerom przyjemny rejs, o ile akurat wiatr sprzyjał. Niestety żegluga morska nie była jej sprzymierzeńcem. Podczas swojej 40-letniej kariery Stena Baltica służyła na wodach szwedzkich, brytyjskich i włoskich.

Historia

Mała STENA BALTICA była pierwszym promem, jaki zamówiła Stena. Oczywistym było, że stanowił nowy obszar działalności dla początkującego wtedy armatora. Kiedy dostarczono statek, okazał się on zbyt mały, aby można było używać go w efektywny sposób. Zamierzeniem było z pewnością zbudowanie statku pasażerskiego, który mógłby również transportować samochody osobowe oraz – w miarę możliwości – autobusy. Nośność promu Mała STENA BALTICA nie niestety pozwalała na pełne obciążenie ciężkimi pojazdami ciężarowymi.

Prom był niewielki i miał płytkie zanurzenie. Oznacza to, że był bardzo źle dostosowany do uwarunkowań żeglugi i wykonywał gwałtowne ruchy nawet na w miarę spokojnym morzu. Za to jego wyposażenie spełniało oczekiwania pasażerów. Grodzie były wyłożone drewnem z orzecha włoskiego lub wapnionego dębu, a podłogi w wielu salonach pokryto wykładzinami dywanowymi. Na promie znajdowała się kawiarnia, niewielka restauracja oraz elegancki bar. Pasażerowie mogli spędzić miło czas na, no… dopóki nie wiało 😉

Mała STENA BALTICA miała być prawdopodobnie używana na linii Naksov-Kiel. Dostawa znacznie się opóźniła i w 1966 obsadzenie jednostki na kursach na południowym Bałtyku nie wchodziło już w rachubę. Na początku swojej kariery, każdego roku prom zastępował STENĘ DANICA na linii do Fredrikshamn, gdy ta poddawana była inspekcji w stoczni. Następnie gazeta „Svensk Sjöfartstidning” (pl. Szwedzki Magazyn Żeglugowy) obwieściła, iż prom będzie obsadzony na linii Göteborg – Skagen.

Los przyniósł jednak coś zupełnie innego. Wiosną, należący do Lion Ferry statek VARBERG wywrócił się w doku w stoczni Falkenberg. Armator potrzebował nagle promu zastępczego na lato i wyczarterował Małą STENĘ BALTICA, którą 18 maja obsadzono na liniach Halmstad-Grenå oraz Halmstad-Kopenhaga. Czarter trwał do września.

Następnie Mała STENA BALTICA uzupełniała STENĘ DANICA na obsługiwanej przez Stenę trasie do Frederikshavn. Wiosną 1967 roku została wyczarterowana na krótszy okres na linii Malmö-Kastrup, która miała być zlikwidowana. W maju tego samego roku obsadzono ją jako „The Londoner” na trasie Tilbury-Calais. Jesienią została z kolei wyczarterowana przez Vikinglinjen do miesięcznego kursowania na trasie Kapellskär-Mariehamn-Nådendal, która okazała się jednak zbyt długa dla niewielkiego promu, który już w październiku powrócił do Göteborga. Późną zimą 1968 roku prom znajdował się w Göteborgu, a przed nadchodzącym sezonem letnim został obsadzony jako drugi prom obsługujący linię do Frederikshavn. Mała STENA BALTICA pozostała w cieśninie Kattegat przez około 20 miesięcy.

Był to o wiele mniejszy prom niż STENA DANICA (I). Jeszcze bardziej wyróżniał się na tle dużego promu STENA DANICA (II) dostarczonego wiosną 1969.

Jesienią 1969 Stenie udało się sprzedać Małą STENĘ BALTICA do Szkocji, gdzie miała kursować między stałym lądem, a wyspami szkockimi położonymi na zachodnim wybrzeżu. Wody, na jakich odbywał się ruch były niespokojne. Caledonian MacBrayne przebudował CALEDONIĘ – taką nazwę nosił wówczas prom – aby poprawić jej stabilność. Prom kursował na szkockich wodach przez całe 17 lat, do sezonu w roku 1987 włącznie.

W ostatnim okresie swojej kariery od 1989 roku, prom nosił nazwę HEIDI i kursował pod włoską banderą między Neapolem, Capri, a Ischią. Dokładnie nie wiadomo, jak długo odbywał regularne rejsy na tej linii – najprawdopodobniej około 15 lat. Znany jest natomiast fakt zatonięcia HEIDI w 2005 roku, po kilku latach cumowania na nabrzeżu. Po tym wydarzeniu, prom odholowano i zezłomowano w Turcji.

Prawie 40-letnia kariera to nieźle jak na prom, który zdecydowanie nie był spełnieniem marzeń jego pierwszego właściciela – Steny. Zapewne sprawowałby się lepiej na liniach wewnątrzkrajowych o ograniczonym przewozie towarów.

Dane techniczne

Dostarczony 19 kwietnia 1966 roku przez stocznię Langesund w Norwegii.

Długość: 61,88 m

Szerokość:  12,20 m

Tonaż brutto: 1 156 t brutto

Liczba pasażerów: 500 osób

Ilość miejsc w kabinach: –

Liczba pojazdów ciężarowych: 7

Liczba samochodów osobowych: 50

 

Anders Bergenek i Rickard Sahlsten


Zostaw odpowiedź dla Krzysztof Anuluyj odpowiedź

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.